Vorige week maandag liepen er op het werk opeens allemaal vreemde mensen onze kamer in. Tekeningen in de hand en potlood achter het oor, een nadenkende frons op het voorhoofd en nadenkend "Aha" en "Hm" mompelend. Dat was vreemd. Een dag later kwamen er nieuwsgierige mannen in pak en meisjes in secretaresse-outfit ongevraagd onze kamer binnenlopen, al zeggend: "Maar moet ik dan daar zitten?" en vervolgens angstig richting de dealingroomvloer kijkend waar toch wel HEEL VEEL herrie vandaan kwam en hard roepende mannen waren die op hun buurt al dat nieuwe vlees nieuwsgierig en onbescheiden checkten.
Het werd ons langzaam duidelijk. We gingen verhuizen. Baas G. had de plannen nog lang niet goedgekeurd maar blijkbaar werd er nogal vaart achter gezet. We zouden verhuizen naar de andere kant van de dealingroom. No worries, nieuwe desken zijn altijd prettig en onze oude ruimte, waar we al sinds de opening van het gebouw, 8 jaar geleden, huisten was al aardig uitgewoond. Sales en Trading vonden het geen probleem, baas G. en baas T. kregen mooie nieuwe ruime kamers. En toen kwam het…
In de dealingroom zijn alle secretaresses op één plek verzameld in een fijne rij van cubicles, in gewoon Nederlands heel oneerbiedig "kratten" genoemd. De cubicles liggen aan de wandelweg van het rookhok en de toiletten naar de espressobar, dus redelijk druk. Ik heb daar nooit willen zitten. Te druk, te veel vreemd volk langs je desk wat zeer storend werkt en bovendien ben je een soort VVV kantoor voor mensen die niet weten waar ze moeten zijn. Bovendien ben ik geen secretaresse maar hoofd van een roadshow desk (sprak zij arrogant, maar wel waar) die het heel druk heeft.
U raadt het al. De roadshow desk zou ook in cubicles komen, vóór de analistenkamer. Tevens bleek de kamer van de analisten ongeveer de grootte van een schoenendoos te hebben en om daar nu 10 mannen in op te bergen die veel moeten bellen en lange dagen maken…
Uiteindelijk gaat het goed komen. De analistenkamer wordt uitgebreid met een soort serre waardoor de kamer ongeveer 3 meter langer wordt en een stuk breder. En het mooiste van alles is dat wij fijn in hun kamer mogen zitten dan. Precies waar we horen.
Ondertussen worden wij weggekeken door de mensen die nu om ons heen zitten (en die binnenkort gaan verhuizen naar een stil en donker hoekje). U moet weten, aandelenvolk is plat volk. Veel schreeuwen, kabaal maken, mannen met harde stemmen die veel grappen maken en zich graag willen laten gelden. En al twee dagen om half vijf champagne drinken vanwege twee goede deals. Top dus. Alleen obligatie mensen schijnen dat toch niet helemaal te begrijpen…
Geplaatst in Uncategorized