Daarom dus

Omdat het zaterdag was.
En we al voor de derde week achter elkaar de jongens hebben.
Omdat we ze volgende week moeten missen.
Omdat ze samen vorige week drie negens gehaald hebben.
En omdat het bijna Sinterklaas is.

Kregen ze een mooi kado dat niet in hun schoen paste
Kochten we nóg twee Wanda’s (arm vissenmeisje in de dierenwinkel. "Nee, die. Die met die rode stippen. En die. DIE!")
Gingen we uit eten bij de Japanner bij het Leidseplein.
Lachten we om schaatsenrijdende toeristen op het Leidseplein
En aten we een heerlijk ijsje bij Australian als toetje.

Coole jochies

Vorige week woensdag: "Een negen-en-een-half!" Erwin roept haast door de telefoon. Ik begrijp er niets van. "Wat bedoel je?" "Levi, voor zijn Engels! Hoe cool is dat?" Ik gloei van trots. Want hoe hard heeft Levi hieraan gewerkt het weekend.

Vandaag: "Twee negens!" Ik begrijp meteen waar Erwin het over heeft. Die kleine heeft het hem weer gelapt. Voor taal en topo. Hoe trots kan je zijn?

Quinten, vandaag op de msn. Lekker typen met zijn vader. "Ik mis je, ik hou van je". Dat is wat zijn vader nodig heeft door de week. Even msn’en met zijn oudste zoon. En hoe trots kan ik ook op Q zijn? Gewoon, omdat hij al zo volwassen word, het is zo gaaf om dat mee te maken.

Wat zijn het toch helden, die jongens.

Jaja…

Ik hoorde op de radio dat in Hardenberg (waar???) dit weekend een cursus "Hoe koop ik een cadeautje voor mijn lief dat ze niet meteen weggooit" gegeven wordt. De Hardenbergse dames komen in opstand. Geen fijne set theedoeken met bijpassende handdoeken, hoerige lingeriesetjes met te grote bh’s en te kleine broekjes of een supersonisch strijkijzer meer voor de verjaardag. ECHTE cadeaus moeten er komen.

De cursus bestaat uit een middagje shoppen voor de boys onder leiding van űber-hockeymeisje Fatima de Moreira de Masala, nou ja, die dus. Nodeloos te zeggen dat geen van die kerels natuurlijk interesse heeft in het eigenlijke doel (niet wéér die bon van Ici Paris); ze willen gewoon Fatima eens van dichtbij te zien en misschien wel aan te raken.

Anyway: weet u of er een cursus bestaat waar je vriend je verjaardag kan leren onthouden? Want als ik vertel dat Simply Red twee dagen na mijn verjaardag in de Heineken Music Hall speelt kijkt hij me een beetje schuldig aan. En zegt-ie om het goed te maken: "Maar ik hou wel heel veel van je."

Tegenvaller

Helaas helaas, George is helemaal niet niet helemaal mijn smaak. Maar knijpen dat-ie kan! En dan moet ik ’s avonds ook nog 20 minuten met een cold pack op mijn elleboog. Om de doorbloeding te stimuleren zegt-ie. Hmpf. Dat doet dus allejezus zeer daarna.

De voordelen van een tennisarm

"Hi met George, je fysio", een donkerbruine stem klinkt in mijn oor als ik mijn mobieltje opneem. Mmm, als hij er net zo uitziet als hij klinkt, denk ik dat ik wel wat langer last ga houden van mijn tennisarm.

De Wii sucks!

Die Wii hè, die ik laatst gekocht heb. Wat een gaaf ding: je kan ermee honkballen, Zelda’en, net alsof echt vechten met soldaten met Call of Duty, even een moordje oplossen omdat je bij CSI werkt, zo cool! En met de Wii Fit kan je fitnessen, weer helemaal in conditie komen… en daardoor een tennisarm oplopen omdat je te fanatiek bent met boksen.

Damn. Nu loop ik alsof ik een of andere nerd ben met een b-r-a-c-e om mijn elleboog.

Burn after reading

Meneer 1, ex geheim agent, is getrouwd met mevrouw 1 die van hem wil scheiden. Mevrouw 1 heeft stiekem een relatie met meneer 2, ook een geheim agent. Meneer 2, wiens vrouw van hem wil scheiden maar dat weet hij niet, rommelt intussen ook wat aan via internet dating met mevrouw 2. Als mevrouw 2, die samen met meneer 3 in een sportschool werkt een cd vindt met ogenschijnlijk geheime informatie willen ze meneer 1 chanteren. Meneer 1 trapt daar niet in en mevrouw 2 en meneer 3 gaan naar de Russische ambassade met de cd, waar overigens geen spannende info opstaat, maar de memoires van meneer 1. De Russen willen meer info en meneer 3 breekt in in het huis van meneer 1 als meneer 2 plotseling ook binnen komt. Meneer 2 schiet meneer 3 neer en dumpt hem in een meer. Mevrouw 2 merkt dat meneer 3 niet meer op zijn werk komt en vraagt haar baas, meneer 4, of hij aub naar de gevraagde informatie wil zoeken in het huis van meneer 1. Helaas is meneer 1 thuis en hij vindt meneer 4 in de kelder. Hij schiet hem neer maar meneer 4 weet te ontvluchten. Buiten slaat meneer 1 meneer 4 met een bijl de hersens in en een andere geheim agent, die meneer 2 schaduwt grijpt in en schiet meneer 1 neer.

Volgt u het nog? Het gaat nog verder hoor, maar ik wlde het niet nodeloos ingewikkeld maken. Interessant is misschien ook nog dat meneer 1 John Malkovich is, meneer 2 George Clooney en meneer 3 Brad Pitt. De film gaat prima samen met een maaltje van verse maxi tortelini’s gevuld met bospaddestoelen en truffel, een gorgonzola sausje en een salade van rucola met zongestoofde tomaatjes en een balsamico-walnotenolie dressing.

Wanda – the sequel

OK, nieuwe ronde, nieuwe kansen. De heren zijn nog wat cameraschuw maar ze kleuren prachtig mooi bij mijn nieuwe trollbeads.

Nu nog een glazen handtasje scoren zodat ik ze met me mee kan nemen als accessoire. U begrijpt: de nieuwe Wanda’s zijn gearriveerd.

Homohuwelijk

Twee kleurrijke heren waren het. We noemden hen liefkozend het homostel. Ze waren altijd samen, nou ja, toch zeker sinds eind maart en wie weet ook wel daarvoor. Af en toe een beetje kibbelen, zoals een oud echtpaar, elkaar negeren, maar dan toch weer samen een rondje om om het goed te maken.

Maar aan al die liefde kwam vanmorgen een onverwacht einde. De oranje lag op de grond, op de stenen, en de blauwe zwom langzaam boven hem. Nadat ik de oranje weggehaald had en ceremonieel door het toilet gespoeld had werd de blauwe woest en zwom keihard met zijn kop tegen het glas. En daar zijn guppenkoppen niet tegen bestand. Einde verhaal dus.

Morgen ga ik nieuwe halen.

Griepje

Als je echt griep hebt, ben je bijna dood. Althans, zo voelt het. Maak u niet ongerust hoor, er is nog geen koffie met cake op een sombere begraafplaats want ik heb nèt geen griep.

Alleen sinds afgelopen donderdag een verschrikkelijke, zakdoekjes verslindende verkoudheid. Ik giet mezelf vol met glaasjes gloeiendhete Citrosan en lig op tijd in m’n mandje. Afgelopen weekend hadden we de jongens dus die waren blij. Afgezien van een kort bezoekje aan oom Robin in Middenmeer bleven we thuis. En mochten zij zich een ongeluk Wii’en.

Vanmorgen was ik, eigenwijs als altijd, gewoon naar mijn werk gegaan. Om rond het middaguur weer naar huis te rijden en linea recta mijn mandje in te rollen. Nu ben ik eventjes op en heb van Erwin een bordje krachtvoer (getver, spinazie…) gekregen plus een nieuwe voorraad Citrosan en neusspray.

Ik spreek u later weer.