Baantjer is dood

Tien was mijn nichtje of misschien wel negen en ze verslond het ene Baantjer boek na het andere. De Cock met cee-oo-cee-kaa was haar held. Haar moeder en ik, eerst schoonzussen en toen vriendinnen, waren met mijn nichtje aan het winkelen in Amsterdam. Het was een beetje traditie geworden: met zijn drieën winkelen in een leuke stad en dan 's avonds lekker eten.

Na een uitputtende toch door de Kalverstraat, Bijenkorf en Nieuwendijk besloten we een hapje te eten bij De Portugees in de Warmoesstraat. Nichtje liep vrolijk voorop en keek haar ogen uit naar de discutabele lieden die zich in de Warmoesstraat ophielden. We waren vlak bij De Portugees toen ze vol verbazing de volgende, inmiddels legendarische, tekst uitriep: "Hee, hier is De Lange Niezel, dan zit het café van Smalle Lowietje hier om de hoek!".

Toch een ietwat dubieuze tekst voor een klein meisje.

Advertenties

Enge films, broodjes en een houten hart

Zo, alweer anderhalve week terug in het regime. Wat heb ik allemaal te melden tot nu toe:

Q heeft een zomer/zaterdag baantje bij La Place op het Rokin. Jawel, gratis te bezichtigen terwijl hij u een smakelijk broodje verkoopt. Met extra kaas als u het lief vraagt.

En ik moet ook nog vertellen over onze poging om Q het verschil te leren tussen kwaliteits thrillers en horror meuk (zeg maar Silence of the Lamps versus Chuckie) en daar slagen we aardig in. Hij begint eindelijk te beseffen dat eng in het hoofd veel leuker is dan de zoveelste afgezaagde arm. Vanavond in ons theater: Dead Calm. Ik vertelde dat ik ook nog Hotel Rwanda in de aanbieding heb. "Kijken jullie dat maar, da's saai," zei hij. Die staat dus voor morgen op het programma, hoewel dat naturlijk geen thriller is.

En dat Erwin een houthandel slash atelier heeft overgenomen en dus ook in het wild te bezichtigen is. Dus als u een fijne trap nodg hebt, een raamkozijn, hippe steigerhouten meubels voor in de tuin of eh nou ja, iets van hout dan kunt u bij hem terecht.

En natuurlijk ook dat Erwin en ik ons we-gaan-niet-trouwen-maar-we-hebben-zes-jaar-verkering-en-dat-willen-we-vieren-feestje geven. Eindelijk. Omdat we zo blij met elkaar zijn. Nog steeds. Heel erg.

Trots op mijn stad

Dus waren we toch even naar Sail gegaan. En ik kreeg kippenvel toen ik al die prachtihge boten zag begeleid door de sky line van Amsterdam op een bedje van duizenden mensen.

En meer van dit alles natuurlijk  hier.

Centre of gravity

En om het toch nog even over de vakantie te hebben. Ik ben erachter gekomen dat ik niet goed kan zwemmen. Mijn A en B heb ik gewoon gehaald hoor, vroeger, da's geen probleem. Maar op de een of andere manier zwem ik met mijn voeten boven water. Als ik op mijn buik zwem dus. Neee!!! hoor ik u vol verbazig en wellicht ontzetting roepen. Jawel. En ik wist het zelf niet eens. Zo zwem ik namelijk al jaren. Maar omdat ik iets meer zwem dan Erwin kwam het geregeld voor dat hij mijn zwemtechniek kon bestuderen. En toen hij "hee, je zwemt met je voeten boven water" riep, deed ik mijn uiterste best om met mijn voeten onder water te blijven. Waardoor ik me zo op mijn beenslag concentreerde dat ik 1) haast over een klein meisje zwom en 2) zowat zonk van het lachen omdat het dus echt zo is. En zodra ik het hele gedoe los liet plopten mijn voeten weer vrolijk boven het water oppervlak uit. Als ik op mijn rug zwem heb ik het overigens ook. En , mind you, ik ben een uitstekende drijver. Iemand vertelde mij dat mijn centre of gravity gewoon op een andere plek zit dan bij de meeste andere mensen. Maar volgens mij komt het gewoon door mijn dikke billen.

Six pack

Hebben er toch gisteren meer dan twintig mensen zich vergaapt aan mijn six-pack foto van Q op Flickr…

Tss, hebben die mensen niets beters te doen?

E-reader crisis

Ik installeer me tevreden op mijn zonnebed aan het zwembad. Ik kijk nog even naar Shine on, draai me op mijn buik en pak mijn e-reader uit mijn tas. Klik, touch, hopla en lezen maar. Een half uurtje later word ik wakker, mijn hoofd half op mijn ebook. Mijn ebook is uit. Huh, ik had hem gisteravond toch opgeladen? Ik probeer hem aan te zetten maar het gaat niet. De zon brandt gruwwelijk en mijn book is kokend heet. Nee toch? Hij zal toch niet? Licht in paniek roep ik Erwin, want hee, hij is degene die ik roep als ik in nood ben.

De rest van de dag breng ik hevig ongerust door. Ik vervloek mezelf dat ik geen old-school leesmateriaal heb meegenomen en neem me voor om volgend jaar toch voor de zekerheid nog vijf "echte" boeken in mijn tas te stoppen.

's Avonds blijkt alle paniek voor niets. Ik had de psp oplader gebruikt en die kan blijkbaar niet zo goed samen met een e-book. Pfff…

Lekker klagen

De koelte. Da's het eerste wat me opvalt als we Schiphol uitlopen. Weldadig. Heerlijk fris tegen je huid. Dat was de afgelopen twee weken wel anders. Moordende hitte, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. De wind die als een fohn op je huid aanvoelt. Om negen uur al het zwembad induiken om de koelte van de nacht zo lang mogelijk proberen vast te houden. Zwemmen in zee omdat het water in het zwembad 's middags als lauwe soep aanvoelt. Iedere dag die quiz tijdens het happy hour. Het staat voor het leven in mijn geheugen gegrift dat een octopus drie harten heeft en de eerste ontdekker van Amerika niet Columbus was maar Eric de Rode, een viking.

En maar klagen! We blijven tenslotte echte Hollanders. En omdat ik niet weet waar ik moet beginnen om die heerlijke afgelopen twee weken te omschrijven hieronder een paar fotootjes. Van het bodyboarden en Q's six pack. Het duiken. Het strand. Dat u niet denkt dat we niet met volle teugen genoten hebben.

 

 

En voor de liefhebber is er nog nog veel meer te zien op Flickr (hier dus).