De weg naar de poezenhemel voert door een tuin met wilde bloemen. De krekels tsjirpen en kleine veldmuisjes verstoppen zich tussen het lange gras. Het is niet zo’n lange weg maar je doet er precies zo lang over als je zelf wilt. De deur van de hemel is dicht, maar dat geeft niet. In de onderkant van de deur zitten allemaal kattenluikjes. En wanneer je je neus door het luikje steekt ruik je het al. De geur van een lange zomeravond, vermengd met het aroma van avondbloemen. Het schemert al een klein beetje. Nachtvlinders zoemen in het rond. Verwonderd kijk je om je heen. Je ziet ontelbaar veel poezen maar druk is het niet. Er is plaats voor iedereen. "Welkom," zegt er een kleine rode gestreepte kater, "ik zal je laten zien hoe fijn het hier is."
Gisteravond gingen Erwin, Joep en ik naar de dierenarts. Joep kreeg een injectie met een sterk slaapmiddel, zo sterk dat hij nooit meer wakker zou worden. Maar dat hoefde ook niet. Joep’s weg naar de poezenhemel duurde bijna tien minuten. Bedankt lieverd, voor acht jaar onvoorwaardelijke liefde. Ik mis je nu al.
Hélène's WWWorld 
Dat heb je mooi beschreven. Toch leuk voor Joep dat de rode kater er ook is 🙂
Zal niet meevallen als je dan terug naar huis gaat….
@ Nee, zeker niet. Ik kon het ook niet droog houden tijdens het schrijven van dit logje. En dan moet ik nog z’n spulletjes gaan opruimen.
Zelfs ik hou het niet droog bij het lezen van dit logje maar mooier had je het niet kunnen omschrijven.
Joep zal ondanks zijn plezier met de rode kater met heel veel liefde terugkijken naar zijn baasjes.
Dierenliefde is zo speciaal en eindigt nooit!
Oh wat verdrietig! Twee jaar geleden hebben we Puck in moeten laten slapen en ik vond het verschrikkelijk. Ook al was het gewoon het beste voor haar.
Heel, heel veel sterkte en wellicht dat Joep en Puck elkaar al ontmoet hebben daar boven!
Ach joh, wat sneu! Heel veel sterkte. Bleg, zoiets is gewoon niet leuk.
Maruh, veldmuisjes? Die worden toch niet opgegeten daar in dat poezenhemelparadijs?
Ah wat naar. Maar heel mooi geschreven. Het zal wel even duren voordat het echt is doorgedrongen dat hij naar de poezenhemel vertrokken is. Sterkte.
Aw wat erg :s
wel mooi geschreven! mooi zo’n poezenhemel 🙂
Sterkte!
Je bent een kei in het beschrijven van emoties… maar wat blijft het rauw en koud in je hart en huis hè!
Jemig meid… veel sterkte
Zo prachtig geschreven. Jouw Joep zal ook het gezelschap hebben van mijn Poesie, die vorige week naar de poezenhemel gereisd is.
@ Ann: Sterkte!
Onze lieve Tijger van 7 kreeg vandaag ook die spuit. Ik google me suf naar een beetje troost en hoop toch zo dat hij in de poezenhemel is. Hij heeft geen pijn meer dat is zeker, dat geeft troost. En dat we haar gekend hebben, van haar gehouden hebben, dat ze een mooi leven heeft gehad geeft ook troost. Maar ohohoh wat doet he pijn.
29 April 2010 lag mijn 6 jarig poezekind Bindy dood vlak bij m’n huis.Niet ziek,geen ongeluk…..gewoon weg.Ben een volwassen vent van 42 ,maar huil na 3 dagen nog steeds om mijn lievie.
29 April 2010 lag mijn 6 jarig poezekind Bindy dood vlak bij m’n huis.Niet ziek,geen ongeluk…..gewoon weg.Ben een volwassen vent van 42 ,maar huil na 3 dagen nog steeds om mijn lievie.
Pingback: Zes hoog is te veel | Hélène's WWWorld
Dat heb je heel mooi beschreven,ik heb tot mijn alle grote spijt mijn poezekind switi in moeten laten slapen donderdag 29 december 2016 om 11.15 uur,ze is nu al iets meer dan een maand weg en ik huil nog steeds veel om haar elke dag wel,tranen met tuiten.
Ik mis het kroelen en knuffelen met haar,alles mis ik.
Ik dacht dat ze erg ziek was maar ze lag al twee dagen te sterven in haar mandje,ze zou met aanstaande maart 19 jaar geworden zijn,mensen zeggen ach het is maar een kat,maar voor mij was ze veel meer switi,ik ben gelovig en heb respect voor alles wat leeft.
Hoop haar ooit terug te zien als ik zelf ga.