Ik ben nu al blij voor volgend jaar

Want er komt een nieuw boek van John Irving aan. "Last Night in Twisted River". Ik kan haast niet wachten.

Fijn liedje

Het was niet zo’n prettige gelegenheid toen ik dit liedje voor het eerst hoorde. De crematie van de moeder van een heel goede vriend. Maar wat lieten ze een lief liedje voor haar horen. Ik was tot tranen toe geroerd. Maar nu kan ik er wel weer gewoon naar luisteren en ervan genieten, want het is geen zielig liedje, zeker niet. Want oh, wat fijn als je jezelf zo herkent in een liedje (nou ja, ik ben degene die nog slaapt en Erwin maakt het ontbijt haha!)

Ik word wakker en jij
Slaapt nog diep op je zij
En de zon schijnt precies op je wang
’t Lijkt me buiten nog guur
Het is net negen uur
Dus de zon schijnt nog niet zo heel lang
En jij ligt zo lekker
Je slaapt als een roos
En ik denk  "ik ken je nou toch al een poos"

Gek he, ’t gaat maar niet over
Ik ben nog even verliefd als altijd
Nee hoor, ’t gaat maar niet over
En ik heb nou al weer zin
Maar ik hou me nog in
Want jij slaapt nog dus ik maak ontbijt, hmhmhmhm

Ik maak thee met beschuit
Pers intussen wat fruit
En dan kook ik voor beiden een ei
Ik vul de strooier met zout
In de keuken is ’t koud
Maar in bed is het warm, daar lig jij
En ik kruip weer naast je
Je slaapt nog altijd
’t Is zondag, dus is er geen haast bij ’t ontbijt

Gek he, ’t gaat maar niet over
’t Neemt niet af, het neemt eerder nog toe
Nee hoor, ’t gaat maar niet over
Je bent de liefste voor mij
Ik teken zo tien jaar bij
Ik ben nog steeds zo verliefd als een koe

Jij ligt half op je buik
En dus neem ik een duik
En ik geef je een zoen op je kont
Slapend brom je "laat dat"
En je mompelt nog wat
Ik zie een druppeltje spuug bij je mond
Dit is vast zo’n dag
Die ik altijd onthoud
En ik zeg "word wakker, je eitje wordt koud"

Gek he, ’t gaat maar niet over
Ik ben nog steeds zo verliefd als een aap
Nee hoor, ’t gaat maar niet over
Je bent de liefste voor mij
En ik weet zeker dat jij
Ook van mij houdt, vooral als ik slaap

20 – 25 – 45

Twintig jaar geleden. Erwin’s ouders waren vijfentwintig jaar getrouwd en hun zoons hadden bedacht dat ze hun ouders wel wilden verrassen met een foto. Stanley, Marcel, Erwin, Robin, Richard en Ger. In die volgorde staan ze hiernaast maar Stanley en Marcel zijn er helaas niet meer. Afgelopen vrijdag waren Jaap en Nel vijfenveertig jaar getrouwd. Man, wat een tijd. Zo lang halen de meeste mensen niet meer. En we hadden bedacht dat het leuk was om ze weer een foto te geven.  Eentje van de jongens, eentje van alle kleinkinderen en eentje van ons allemaal. Het werd nogal een operatie want heeft u wel eens geprobeerd dertien kinderen dezelfde kant op de laten kijken?

Zeuren over spuren

Spuren? Jawel. Want er is een reden dat een spier spier heet. En niet spuur. Bij ons op de sportschool hebben we namelijk een buikspierkwartier. En dan ga je eigenlijk een klein beetje dood. Maar het duurt maar een kwartier dus alla. Zouden spieren spuren heten, dan zou je dus een buikspierhalfuur of, oh gruwel, een buikspieruur hebben. En dat zou niemand overleven.

Slimme jongens dus, die het Nederlands hebben uitgevonden.

Cadeautjes slinger

Cisca had een leuk idee, afgeleid van Pay It Forward. Degene die op haar log reageerden kregen een cadeautje van degene die voor hen stond en moesten zelf een cadeautje sturen naar degene die na hen een reactie had achtergelaten. Wat een fijn idee. Want het enige dat nog leuker is dan een cadeautje krijgen is er eentje weggeven.  Maar, niets menselijks is mij vreemd en nu ik mijn cadeautje naar haar heb gestuurd lig ik natuurlijk wel voor de brievenbus te wacchten. Voor mijn cadeautje van haar. 

Ken u trouwens het idee Random Act of Kindness? Iemand met maar drie boodschappen voorlaten bij de kassa, je nog niet verlopen parkeerkaartje weggeven, als je kofie haalt betalen voor degene achter je zonder dat die het in de gaten heeft. Of iemand jouw boodschappenkarretje geven met het muntje er nog in. Laatst deed ik dat maar degene aan wie ik mijn kar wilde geven schrok er een beetje van en wilde er eigenlijk niets van weten. Ik liet haar geen keus (ha!) en liep weg, het arme mens verbouwereerd achter latend. Ik had er een goed gevoel bij, zij hopelijk later ook. Of is het dan weer niet zo "kind" om iemand daar zo overstuur mee te maken?

Old meets new

Net gebeurd: ik loop bij de Albert Heijn en iemand vraagt mij waar het Allebéplein is. En het eerste wat in me opkomt: er zit hier toch helemaal geen Ali B plein?

En om nog even door te gaan met old meets new: check dit eens. Echt heel mooi.

Echt heel heel heel trots

Als mensen naar onze vakantie vragen meld ik altijd tussen neus en lippen door dat mijn boys even hun PADI gehaald hebben. En dat het best bijzonder is dat Levi hem ook gehaald heeft terwijl hij nog maar elf jaar is. Heel casual vertel ik dat allemaal. Terwijl ik ondertussen uit mijn jurkje barst van trots. Dus vandaar, een fotootje uit de onderwatercamera. En ja, de kwaliteit kon beter maar ik had helaas geen onderwaterjas voor de Nikon. Maar dat is wellicht een mooi cadeau voor de volgende drie verjaardagen…

En wij niet

Juist ja. Daar kan ik dan zo pissig van worden, hè! Ieder jaar werd bij ons om de hoek aan de Sloterplas het Waterval Fesitval gehouden. Een kleinere uitvoering van De Parade, zeg maar. Met toneel, muziek, dans, DJ’s, lekker eten en drinken, het Mini Reuzen Rad en iedere zaterdagavond een werkelijk GIGANTISCH vuurwerk.

Ik was al een tijdje in buurtkrantjes en op internet aan het speuren of we dit jaar weer een Waterval Fesitval zouden krijgen, maar niks. Complete radio stilte. En dan zie ik nu op internet dat De Parade gewoon bij de NY400 festiviteiten in New york zit. Met mijn zo geliefde silent Disco en Ellen ten Damme en gesponsord door onder meer IAmsterdam.

Ik gun het die New Yorkers hoor, echt waar. Want zoiets als dit hebben ze nog nooit gezien. Maar ik baal ervan dat mijn fijne nazomer festivalletje me door de neus geboord wordt.

Waarom verjaardagscadeautjes voor sommige mensen niet leuk zijn…*

* en bij voorbaat sorry…

Want gisteren kreeg ik een verjaardagscadeau van Erwin (ik moet toch steeds verhaardag typen en voor mensen die mijn liefje kennen is dat best grappig). Een HEEL GROOT cadeau, maar hij gold dan ook voor ongeveer 2,5 verjaardag. Erwin geeft liever af en toe iets heel geweldigs dan ieder jaar iets kleins. Denk ik.

Want, en nu bent u zeker wel behoorlijk benieuwd, ik kreeg een e-reader. Jawel. Natuurlijk heeft hij er ook wat aan want nu hoeft hij op vakantie niet meer mijn tas met daarin tien kilo boeken te tillen. Alleen maar een vederlicht e-readertje. Waar wel zes miljoen boeken opkunnen. Bij wijze van spreken.

Maar, vraagt u zich dan af, ga ik nu, als rechtgeaarde boekenwurm dan helemaal geen real life boeken meer kopen? Nee dus. Dat is juist het geweldige! Alle lezertjes, dat zijn boeken zoals thrillers en chicklit en tussendoortjes, die ga ik virtueel lezen. Scheelt een hoop centjes ook. Maar de hebberds, zoals de John Irvings (als hij ooit nog eens iets gaat scgrijven, zucht…) en de…, nou ja, alles wat ik in de boekenkast wil, die koop ik gewoon in het echt.

En dat brengt mij bij de titel van dit stukje. Want zij gaat hier natuurlijk niet blij van worden.

Zuivere koffie

Omdat het zowat herfst leek.
Omdat het op het werk godvergeten druk is zo in m’n eentje.
Omdat ik iedere avond rond tien uur voor dood in mijn mandje lig.
Omdat Erwin de hele week in weer en wind buiten heeft gestaan.

Nog meer redenen nodig? Ik schud ze zo uit mijn mouw, no problemo. Dus had ik afgelopen zaterdag voor ons tweeen een plekje gereserveerd bij Spa Zuiver in het Amsterdamse Bos. En een massage voor hem en een hammam voor mij. Het enige "nadeel" van zo’n spa in de buurt is natuurlijk dat je bekenden tegen kan komen. Die jij nog nooit in hun blote kont heb gezien en waarvan je ook niet zeker weet of jij wel wilt dat ze jou in je blote kont zien. Enfin, het was de buurvrouw maar.